Zo. Kijk. Hierboven mijn nieuwe strategie!
Ik heb heel duidelijk een doel voor ogen. Mijn lange termijn doel: Ik wil mensen bewegen om stil te staan bij verwondering! Echter, ik heb nooit stil gestaan bij mijn korte termijn doelen. Tot gisteren. Mariska heeft me geholpen.
Als visualisatie heb ik in de tuin een nieuw gebied gemaakt. Oude aarde uit de tuin geschept als symbool voor wat ik niet meer wil. Nieuwe aarde erin als symbool voor wat ik graag wil ontvangen. Drie bedjes gemaakt. Een bed als symbool voor dankbaarheid. (ja, juist —> gebed). Drie omdat ik drie takken heb: boekoebel, de verwonderwinkel en het ministerie van verwondering. In het nieuwe gebied, biobietjeszaad geplant. Als symbool voor het organisch groeien van het nieuwe gebied. Bietjes zijn lekker. Gronderig. Ik hou van aarde. Ik hou van waarde. Ik hou van wezenlijke zaken. Hoe kan je nou commercieel worden zonder dat wezenlijke contact met verwondering kwijt te raken… Hoe kan ik nou een format bedenken zonder in een “kader” te zitten. Ik ben nieuwsgierig naar de maaltijd.
