Een van mijn grootste verwonderingen is: “de stof”.
Stel je een zonnige middag voor. Voel je het? Stofdeeltjes die oplichten en zichtbaar worden. En die maar blijven dwarrelen. Maar schijnt de zon niet , dan zijn de stofdeeltjes verdwenen. Maar het is er wel.
Oke, stel je een het-is-nog-maar-net-herfstdag voor. Het is wat heiig en koud in de ochtend. Overal verschijnt van dat wonderlijke spinrag op bladeren, heide en nou ja, overal. Maar is het niet koud en heiig dan zie je het ook niet. Maar het is er wel.
Schaduw… ook zo een. Schijnt de zon, dan is er schaduw. De vorm is er vervormt, maar het is niet tastbaar, je kan het niet pakken. Dus het is er niet… maar het is er ook wel.
Nou dat dus. Dat geeft mij stof tot nadenken en tot verwonderen. Want hoe zit dat dan met de stof van bladeren, de stof van van een tafel en de stof van een stoel. Reageren moleculen anders wanneer de zon schijnt? Kennen moleculen de stof van dauw, schaduw en spinrag?
