Station Zwolle.
Het is mistig en het is vroeg. Het schemert. Ik moet wachten. Om de tijd te vullen maak ik foto’s. De camera ziet meer dan ik kan zien, gelukkig mag ik meekijken.
Miljoenen kristallen in de lucht, fonkelend, zachtjes fluitend naar elkaar. Wie is als eerste beneden? Heel zacht voel ik wat ik mis.